Yapılabilecek en büyük mantık hatasını yapıyorum.
Tepegöz olduğumu sanıyordum ki aslında kendi kafamın dikine gidiyorum ve şimdi farkettim bunun mantıkla da bir alakası yok. Hali hazırda ne kadar daha böyle devam ederim bilmiyorum. Her neyse 'bu' , kabullenme aşamasındayım. Kendini bilmez biri olmak epey ağırmış,bununla yaşayabilirim kör topal ama yaslanabilecek bir baston yaptırmam lazım sanırım, ya da dayanabilinecek bir omuz bulmak.
...
ya da o omuza başımı yasladığımda bulduğum huzuru anımsamak.

her şey olur
her şey büyür
her şey geçer
hayat kalır.